இவ்வளவு
சாப்பிட்டால் போதும், நன்கு ஜீரணமாகும். உடல் நன்றாக இருக்கும் என்று
தெரிந்து அளவோடு, முறையோடு சாப்பிடுவோம். ஆனால், சுவையாக இருக்கிறது என்று
அதிகமாகச் சாப்பிட்டால் அதை ஜீரணிப்பதற்கு வேண்டிய அதிகப்படியான அமிலம்
எங்கிருந்து சுரக்கும்? பற்றாக்குறையின் காரணமாக உணவு செரிக்காமல் தேங்கிப்
போவதால் புளித்துப் போகிறது. அது வயிற்றில் புண்ணை உண்டாக்கித் துன்பம்
தருகிறது. மனிதன் அறியாமையால் செய்யும் தவறுகள் தான் துன்பமாக விளைகிறது.
இறையின் ஆற்றல் எல்லாம் சரியாக நடக்கிறது.
ஆனைல் நாம் ஆசையினால், மறதியினால், இறைவனின் செயலை மறந்த தினால் அதிகமாகச் சாப்பிட்டோம். இறைவன்
செயலில் குறுக்கிட்டோம். உறுப்புக் கெட்டுவிட்டது. அதன் விளைவாக துன்பத்தை
அனுபவிக்கிறோம். இறையருள் எல்லாச் செயலிலும் கலந்து சரியான பலனைத் தந்து
கொண்டே இருக்கிறது. நாம் அதைத் தடுத்தால் அந்தத்தடைக்குத் தகுந்தவாறு
துன்பம் வரும். இதைத் தெரிந்து கொண்டால் இறைவனுக்குப் பயந்து
நடக்கவேண்டுமென்று முன்னோர்கள் சொன்னது தவறா? தவறாகச் செய்தால் துன்பம்
தான் வரும். சரியாகச் செய்தால் இன்பமே நிலைக்கும். இந்த உண்மையைத் தெரிந்து
கொள்கிறபோது இறையுணர்வு வருகிறது.
அதற்கு
ஏற்றவாறு இந்த உடலுக்கு உணவு, ஓய்வு, உடலுறவு, எண்ணம், உழைப்பு இந்த
ஐந்தையும் அலட்சியம் செய்யாமல், அதிகமாக அனுபவிக்காமல், முரணாக
அனுபவிக்காமல் நாம் பார்த்துக் கொள்வோம். உடல் நலமாக இருக்கும். மனமும்
அமைதியாக இருக்கும். அப்படி அறிவின் தெளிவோடு உடலை நலமாக வைத்துக் கொள்வது
இறை வழிபாடு தானே?
No comments:
Post a Comment